نگاهش را می‌دزدد، اگر لمسش کنند آزرده می‌شود، بزرگ‌تر که شد صحبت نمی‌کند، سروصدا آزارش می‌دهد، به حرکات تکراری علاقه نشان می‌دهد، ارتباط برقرار نمی‌کند، به‌تنهایی و در انزوا بازی می‌کند، کودک در خود فرو می‌رود...
این رفتارها ازجمله ویژگی‌های کودکان مبتلا به‌نوعی اختلال به نام اوتیسم است. این علائم می‌تواند در طیف گسترده‌ای، از خفیف تا شدید، در کودک ظاهر شود. کودکی را می‌بینیم که سخن نمی‌گوید و افکارش را با استفاده از تصاویر بیان می‌کند، یا پرخاشگر است و در مواقع ناراحتی سرش را به دیوار می‌کوبد، و دیگری که در ریاضیات نابغه است حال آنکه در بحث و گفتگو دچار مشکل می‌شود.
تحقیقات بسیاری در خصوص اختلال اوتیسم و راهکارهای مؤثر برای کمک به بهبود این بیماران صورت گرفته و می‌گیرد. علاوه بر متخصصین، مبتلایان اوتیسم و والدینشان نیز با ذکر تجربیات خود به‌نوعی در این کار شریک شده‌اند.
مارتین موژونست-کوویر ازجمله این مبتلایان است که پس از سال‌ها مبارزه با اوتیسم و مطالعه و تحقیق طولانی، توانسته است رفتارهای منحصربه‌فرد مبتلایان اوتیسم را با استفاده از نظریه‌های روانکاوی توجیه کند. کتاب "حقایق اوتیسم" نتیجه ی این تلاش تمام‌وقت اوست.
خانم کوویر متولد سال 1938، ساکن مونتروی فرانسه و مادر دو فرزند است و مدرک دکترای داروسازی خود را در پنجاه سالگی دریافت نموده است. نمی‌توان تصور کرد که وی مبتلا به اوتیسم است، خوش حرف و خنده‌روست، به عقیده ی وی زندگی یک فرد مبتلا به اوتیسم درواقع مبارزه‌ای تمام‌وقت است: « چیزی نمانده است تا از اوتیسم رها شوم». پس از چهل سال روانکاوی بی‌ثمر، تصمیم می‌گیرد سرنوشتش را خودش به دست گیرد: « به این نتیجه رسیدم که روانکاوی مشکلی را حل نمی‌کند، خودم می‌بایست از همه‌چیز سر درمی‌آوردم». ازاین‌رو مطالعات روانکاوان و روانشناسانی چون فروید، والون و ... را از سر می‌گیرد: « هدفم پاسخ دادن به این سؤال بود: چگونه فردی به اوتیسم مبتلا می‌شود؟». در نتیجه ی این تحقیق و بررسی، اثری استثنایی و شجاعانه به‌دست ‌آمده‌است که اوتیسم را از درون مورد مطالعه قرار می‌دهد و درنهایت بار گناه را از روی دوش مادران برمی‌دارد: « از نظر من مبتلایان اوتیسم از یک سری اجبارات روانی ناخودآگاه که ریشه در خردسالی آن‌ها دارد تبعیت می‌کنند، مهم‌تر آنکه خود را از لذتی که می‌توانند در کنار مادرشان به دست آورند منع می‌گردانند».
بسیاری بر این باورند که کودکان اوتیسم در دنیای خودشان زندگی می‌کنند، حال آنکه نویسنده ی کتاب، که خود شاهد این شرایط بوده است، اعتقاد دارد که چنین تصوری کاملاً نادرست است: « آن‌ها نه از دنیای واقعی دور شده‌اند و نه در سرشان دنیای دیگری را ایجاد کرده‌اند، بلکه فقط سعی می‌کنند رفتار ارتباطی خود را با مشکلات و اجبارات روانی که با آن مواجه هستند هماهنگ سازند».
متأسفانه تاکنون متخصصین در خصوص دلایل ابتلای کودک به اوتیسم به اتفاق نظر نرسیده‌اند. از دید نویسنده این کتاب، اوتیسم هیچ‌گونه ریشه ی جسمی ندارد: « به نظر من اوتیسم صرفاً یک مشکل روانی است، به همین دلیل معتقدم بسیاری از افرادی که بیماری آن‌ها اوتیسم تشخیص داده می‌شود درواقع مبتلا به این اختلال نمی‌باشند چراکه علت رفتار غیرطبیعی آن‌ها مشکلات جسمی است که منجر به رفتارهایی مشابه با رفتار مبتلایان اوتیسم در آن‌ها شده است». خانم کوویر بر این باور است که "هیچ‌کس با اوتیسم متولد نمی‌شود" بلکه همه‌چیز بستگی به اتفاقاتی دارد که در زمان برقراری اولین ارتباط کودک با مادر رخ می‌دهد، و در طول کتاب سعی بر اثبات این موضوع دارد.
نویسنده در این کتاب از شرح داستان زندگی خود آغاز می‌کند و سپس در سایر فصول با زبانی ساده به بررسی و تحلیل عناصر مختلف در اوتیسم می‌پردازد که در عین سادگی بیان، درک جامعی را از موضوع به دنبال دارد. علاوه براین، با ذکر مثال‌های متعدد از زبان مبتلایان اوتیسم، والدینشان، و متخصصین، این اختلال را به شکل قابل لمسی توصیف می‌کند. این اثر می‌تواند نقش شایانی را در شناخت و درک متفاوتی از اوتیسم ایفا کند و امید است که مطالعه کتاب "حقایق اوتیسم" در افزایش سطح آگاهی جامعه مؤثر واقع شود.